کد مطلب:148682 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108
پاسخ به یک سؤال
ممكن است در اینجا سؤال شود و «اگر حسین علیه السلام دارای چنین قدرت ملكوتی بود چرا در روز عاشورا، دشمنان را از روی اعجاز
نابود نكرد؟»
پاسخ این سؤال را با توجه به امور زیر درمی یابیم:
1- ماجرای حركت امام حسین علیه السلام و عاشورای خونین، بر اساس امور عادی و اتمام حجت بود، تا روش حسین علیه السلام همیشه «اسوه و الگوی» مسلمانان باشد و به عبارت دیگر، با توجه به قانون «اهم و مهم» در اسلام، اهمیت در ماجرای كربلا به همین وضع بود كه انجام شد، همانند جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام.
2- امام حسین علیه السلام درباره ی سركردگان دشمن نفرین كرد و طولی نكشید چنانكه در تاریخ آمده، همه با بدترین وضع به جهنم واصل شدند. [1] و هیچكس از آنها به مراد نرسید، جالب اینكه یزید در سن جوانی (حدود 38 سالگی در سال 64 هجری، 14 ربیع الاول) به جهنم واصل شده است، در نتیجه تمام ایام خلافت او سه سال و چند ماه بوده است، و ابن زیاد فرماندار خونخوار او در روز عاشورای سال 67 هجری در سن 39 سالگی به دست ابراهیم پسر رشید مالك اشتر، به درك واصل شد و در همین سال مختار، سایر سركردگان دشمن را با شدیدترین مجازات، به هلاكت رسانید [2] آیا اعجاز بالاتر از این؟!
3- به علاوه آگاهی در مواردی كه اقتضا می كرد، امام حسین علیه السلام در همان لحظه، از امداد غیبی كمك گرفته و به اصطلاح معجزه از او سر
می زد [3] به عنوان نمونه:
در روز عاشورا شخصی از طایفه ی تیم به نام «عبدالله بن جویره» نزد امام حسین علیه السلام آمد و جسورانه گفت: «ای حسین!» امام فرمود: چه می خواهی؟ گفت: «مژده باد بر تو آتش دوزخ.»
امام حسین علیه السلام فرمود: «نه هرگز، من به حضور پروردگار آمرزنده می رود، من شفاعت كننده ام و مردم باید از من اطاعت كنند و از سعادتی به سعادت دیگر، رهسپار می گردم، تو كیستی؟
او گفت: من پسر «جویره» هستم، امام علیه السلام دستهایش را بسوی آسمان بلند كرد، به طوری كه زیر بغلش پیدا شد و عرض كرد: «خدایا این شخص را به سوی آتش دوزخ روانه ساز.»
ابن جویره، خشمگین شد و به امام حمله كرد. پای اسبش در گودالی فرو رفت و پای او در ركاب اسب گیر كرد و سرش رو به زمین آویزان شد و بعد اسب پا به فرار گذاشت و همچنان اسب می دوید و سر او به سنگ و كلوخ و گیاه زمین می خورد، پا و رانش قطع گردید، قسمتی از بدنش همچنان در ركاب است گیر كرده بود تا به جهنم واصل شد. [4] .
با توجه به مطالب فوق، پاسخ سؤال فوق، روشن می شود و مهم همان مطلب اول است كه امام همچون پیامبر صلی الله علیه و آله به روش عادی
و معمولی دست به انقلاب زد كه در این صورت روش او، الگوی انسانها خواهد شد چنان كه آن حضرت در ضمن خطبه ای در منزلگاه «بیضه» كه برای سپاه حر ایراد كرد، فرمود: «و لكم فی اسوة؛ بر شما است كه مرا اسوه قرار دهید و از من پیروی كنید.» [5] .
نابود نكرد؟»
پاسخ این سؤال را با توجه به امور زیر درمی یابیم:
1- ماجرای حركت امام حسین علیه السلام و عاشورای خونین، بر اساس امور عادی و اتمام حجت بود، تا روش حسین علیه السلام همیشه «اسوه و الگوی» مسلمانان باشد و به عبارت دیگر، با توجه به قانون «اهم و مهم» در اسلام، اهمیت در ماجرای كربلا به همین وضع بود كه انجام شد، همانند جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام.
2- امام حسین علیه السلام درباره ی سركردگان دشمن نفرین كرد و طولی نكشید چنانكه در تاریخ آمده، همه با بدترین وضع به جهنم واصل شدند. [1] و هیچكس از آنها به مراد نرسید، جالب اینكه یزید در سن جوانی (حدود 38 سالگی در سال 64 هجری، 14 ربیع الاول) به جهنم واصل شده است، در نتیجه تمام ایام خلافت او سه سال و چند ماه بوده است، و ابن زیاد فرماندار خونخوار او در روز عاشورای سال 67 هجری در سن 39 سالگی به دست ابراهیم پسر رشید مالك اشتر، به درك واصل شد و در همین سال مختار، سایر سركردگان دشمن را با شدیدترین مجازات، به هلاكت رسانید [2] آیا اعجاز بالاتر از این؟!
3- به علاوه آگاهی در مواردی كه اقتضا می كرد، امام حسین علیه السلام در همان لحظه، از امداد غیبی كمك گرفته و به اصطلاح معجزه از او سر
می زد [3] به عنوان نمونه:
در روز عاشورا شخصی از طایفه ی تیم به نام «عبدالله بن جویره» نزد امام حسین علیه السلام آمد و جسورانه گفت: «ای حسین!» امام فرمود: چه می خواهی؟ گفت: «مژده باد بر تو آتش دوزخ.»
امام حسین علیه السلام فرمود: «نه هرگز، من به حضور پروردگار آمرزنده می رود، من شفاعت كننده ام و مردم باید از من اطاعت كنند و از سعادتی به سعادت دیگر، رهسپار می گردم، تو كیستی؟
او گفت: من پسر «جویره» هستم، امام علیه السلام دستهایش را بسوی آسمان بلند كرد، به طوری كه زیر بغلش پیدا شد و عرض كرد: «خدایا این شخص را به سوی آتش دوزخ روانه ساز.»
ابن جویره، خشمگین شد و به امام حمله كرد. پای اسبش در گودالی فرو رفت و پای او در ركاب اسب گیر كرد و سرش رو به زمین آویزان شد و بعد اسب پا به فرار گذاشت و همچنان اسب می دوید و سر او به سنگ و كلوخ و گیاه زمین می خورد، پا و رانش قطع گردید، قسمتی از بدنش همچنان در ركاب است گیر كرده بود تا به جهنم واصل شد. [4] .
با توجه به مطالب فوق، پاسخ سؤال فوق، روشن می شود و مهم همان مطلب اول است كه امام همچون پیامبر صلی الله علیه و آله به روش عادی
و معمولی دست به انقلاب زد كه در این صورت روش او، الگوی انسانها خواهد شد چنان كه آن حضرت در ضمن خطبه ای در منزلگاه «بیضه» كه برای سپاه حر ایراد كرد، فرمود: «و لكم فی اسوة؛ بر شما است كه مرا اسوه قرار دهید و از من پیروی كنید.» [5] .
[1] اقتباس از ترجمه ي نفس المهموم، ص 360 به بعد - بحار، ج 45، ص 356 تا 370.
[2] همان مدرك.
[3] قرآن خواندن سر بريده ي امام حسين عليه السلام و موارد ديگر شبيه آن از قبيل است، كه در راه كوبيدن دشمن و حمايت از حق، از امام حسين (ع) بروز كرد.
[4] بحار، ج 44، ص 187.
[5] ارشاد مفيد، ص 206- تاريخ طبري، ج 4، ص 325.